Prije 26 godina dogovoren Dejtonski sporazum kojim je okončana agresija na BiH

Danas se navršava 26 godina od kako je u vojnoj zračnoj bazi Wright Patterson kod Dejtona, u američkoj državi Ohio, parafiran Opšti okvirni sporazum za mir u Bosni i Hercegovini, poznatiji kao Dejtonski mirovni sporazum.

Zvanično je potpisan u Jelisejskoj palati u Parizu 14. decembra 1995.

Tim dokumentom službeno je okončan skoro četverogodišnji rat, a Bosna i Hercegovina je ustrojena kao država tri konstitutivna naroda i ostalih i dva entiteta – Federacije BiH i Republike Srpske.

Konferencija je održana od 1. do 21. novembra 1995. godine. 

Glavni akteri

Glavni akteri mirovnih pregovora bili su u konačnici i potpisnici Dejtonskog sporazuma – predsjednik Republike BiH Alija Izetbegović, predsjednik Hrvatske Franjo Tuđman i srbijanski predsjednik Slobodan Milošević, 14. decembra 1995. godine u Jelisejskoj palači u Parizu. Sve tri države nastale su raspadom Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije.

– Ovo nije pravedan mir, ali je pravedniji od nastavka rata. U ovakvoj situaciji kao što jeste, i ovakvom svijetu kakav je, bolji mir i nije mogao biti postignut – kazao je Alija Izetbegović nakon ceremonije potpisivanja Dejtonskog sporazuma u Parizu.

Ove riječi do danas predstavljaju najbolji opis trenutka u kojem je usaglašen Mirovni sporazum za Bosnu i Hercegovinu, pisali su kasnije analitičari.

Nekadašnji član Predsjedništva Bosne i Hercegovine i ministar vanjskih poslova RBiH u ratnom periodu Haris Silajdžić bio je i član delegacije Bosne i Hercegovine za pregovore o Dejtonskom mirovnom sporazumu. Ranije je izjavio da je Dejtonski mirovni sporazum kreiran simbolično u Bosni Hercegovini, ali kroz naoružanje, vojnike, tenkove…

– Kada smo primljeni u UN 22. maja 1992. godine, to je bila naša posljednja prilika da rat bude prepoznat kao agresija na državu, a ne samo na teritorij. Dobro je pa smo u tome i uspjeli – naglasio je Silajdžić.

Najveći doprinos u kreiranju Dejtonskog sporazuma dao je Ričard Holbruk (Richard Holbrooke), bivši zamjenik američke državne sekretarke Medlin Olbrajt (Madeleine Albright), a svojim prisustvom garantirali su ga američki predsjednik Bil Klinton (Bill Clinton), generalni sekretar Ujedinjenih naroda (UN) Butros Butros-Gali (Boutros Boutros-Ghali), bivši francuski predsjednik Žak Širak (Jacques Chirac), tadašnji britanski premijer Džon Mejdžor (John Major), generalni sekretar NATO-a Havijer Solana (Javier), njemački kancelar Helmut Kol (Kohl), ruski premijer Viktor Černomirdin, kao i švedski premijer Karl Bilt (Carl Bildt), koji je, također, bio kopredsjedavajući mirovne konferencije u ime Evropske unije.

Najveći uspjeh Dejtona

Najveći uspjeh Dejtonskog sporazuma je što je njime okončan rat. Francuska je čuvar originala Dejtonskog sporazuma.

Današnja politička podjela i struktura vlasti u Bosni i Hercegovini dogovoreni su kao dio Dejtonskog sporazuma. Sastavni dio tog dokumenta je i Ustav na osnovu kojeg funkcionira današnja Bosna i Hercegovina.

Sporazum je bio kočnica ratu, ali kroz sljedećih više od 20 godina pokazalo se da Dejtonski sporazum stvara mnoge probleme. Postao je izvor problema jer su ga tri strane različito tumačile. Donio je ustavne i pravne odredbe koje vrijede i danas.

Mnogi analitičari vjeruju da je Dejton nepravedan jer je zacementirao ratna osvajanja, ali je ujedno ostavio BiH sa veoma kompliciranom strukturom, zbog čega je upravljanje otežano, a napredak skoro onemogućen.

– Sjedinjene Države, koje su se dugo protivile priznavanju rezultata rata, početkom 1995. godine su ipak napravile politički zaokret i priznale ratna osvajanja, tj. etnička čišćenja, a time i teritorijalnu podjelu u korist Srba. Njemačka je bila posljednja zemlja koja je pristala na takvu promjenu paradigme. Ovom teritorijalnom podjelom, zacrtanom Dejtonskim sporazumom, agresor je na kraju nagrađen, a napadnuti su kažnjeni – napisao je svojevremeno njemački političar, bivši visoki predstavnik u BiH Kristijan Švarc-Šiling (Christian Schwarz-Schilling).

11 aneksa

Dejtonski sporazum sastoji se od 11 aneksa, među kojima je i Aneks 4 – Ustav Bosne i Hercegovine. Njime je potvrđen suverenitet, teritorijalni integritet i neovisnost Bosne i Hercegovine kao države.

Određeno je da se BiH sastoji od dva entiteta, Federacije Bosne i Hercegovine i Republike Srpske, i da je čine konstitutivni narodi, Bošnjaci, Hrvati i Srbi, zajedno s ostalima. Propisane su nadležnosti BiH i entiteta, kao i odnosi između institucija BiH, ali i način izmjene Ustava BiH.

U agresiji na BiH, koja je trajala četiri godine, stradalo je najmanje 100.000 ljudi, a više od dva miliona stanovnika je raseljeno.

Rezolucijom 827 Vijeća sigurnosti UN-a, 1993. godine je formiran Međunarodni krivični sud u Hagu, oformljen da bi procesirao ratne zločine počinjene za vrijeme ratova na prostoru bivše Jugoslavije.

Opsada glavnog grada i genocid u Srebrenici

Glavni grad bio je pod opsadom tri godine i deset mjeseci, čime je postao grad pod najdužom opsadom u modernoj historiji ratovanja. U opsadi Sarajeva stradalo je više od 14.000 ljudi.

Rat u BiH zaustavljen je nakon genocida u Srebrenici, u kojem je Vojska Republike Srpske, pod komandom, kasnije presuđenog ratnog zločinca, Ratka Mladića, ubila više od 8.000 Bošnjaka, većinom muškaraca i dječaka.