Najtraženiji ratni zločinac na Balkanu uhapšen je na današnji dan

U srijedu 20. marta prošle godine Haški tribunal pravosnažnom presudom osudio je ratnog zločinca Radovana Karadžića na doživotnu robiju.

Podsjetimo, da je on upravo na današnji dan 21. juli 2008. godine, nakon 13 godina bježanja i skrivanja uhapšen u akciji srbijanskih službi sigurnosti.

Uspješno se skrivao pod alijasom doktora Dragana Dabića. Gustom bradom, slamnatim šeširom i mršavljenjem uspio je gotovo deceniju izbjegavati potjernicu, a umakao je nekim od najvećih tajnih službi i svjetskim „lovcima na glave“, nakon čega ga je dočekalo hapšenje i optuženička klupa. Tužilac Brammertz tada je saopćio:

„Savjet za nacionalnu bezbednost Republike Srbije saopštio je da je večeras akcijom srpskih službi bezbjednosti lociran i lišen slobode haški optuženik Radovan Karadžić. Karadžić je priveden istražnom sudiji Vijeća za ratne zločine Okružnog suda u Beogradu, u skladu sa Zakonom o saradnji sa Međunarodnim krivičnim tribunalom za bivšu Jugoslaviju“.

Svi su s nestrpljenjem očekivali da vide lice koje je „u zemlju propalo“. Novinari i javnost pomno su detaljisali, čekajući lice zločinca koji se smatrao među najodgovornijim za izbijanje rata u Bosni i Hercegovini.

Prije hapšenja, posljednji put je viđen u javnosti u Han-Pijesku, u julu 1996.

Kad tamo – dr. Dragan David Dabić, čiča zarastao u bijelu bradu i dugu kosu, egzotični tipus koji se bavio alternativnom medicinom, predavao o energiji „s one strane“ i prodavao hamajlije i čudotvorne viske.

Pod tom je krinkom u Beogradu (i ponekad u Beču) živio najtraženiji zločinac ovih prostora. Bjegunac, političar, psihijatar, pjesnik… Radovan Karadžić.

„Kao dete sa svojim dedom voleo je da istražuje okolne šume i planine, i mnogo vremena je provodio na obližnjoj planini Kopaonik gde je brao lekovite trave. Kao mladić otišao je trbuhom za kruhom u Beograd, odakle je prešao u Rusiju gde je na Moskovskom univerzitetu diplomirao medicinu (spec. za psihijatriju). Posle Rusije dr. Dabić je putovao po Indiji i Japanu, da bi se konačno skrasio u Kini gde je usavršio razne grane tzv. alternativne medicine, s posebnim osvrtom na kontrolu između mozga i tela, meditaciju, jogu, duhovnu prosvećenost i čišćenje, kao i kinesko bilje.“

Ovim riječima je zainteresiranima dr. Dabić a.k.a. Radovan Karadžić prodavao maglu, a vjerovali li ili ne, internet stranica o „iscjelitelju“ egzistira i danas, evo i LINK. 

Na istoj stranici, među omiljenim izrekama dr. Dabića, našla se i ova: „Onaj koji ne može da se dogovori sa svojim neprijateljima je onaj koga neprijatelji kontrolišu.“

Karadžić je identitet (navodno) ukrao od farmera iz Rume – Dragana Dabića, koji se kleo „svim što postoji“ da nije imao pojma kako je kopija njegove lične završila u rukama balkanskog bjegunca.

Kako je uhapšen, nikad nije do kraja utvrđeno. Njegov advokat (i nekoliko svjedoka) tvrdio je da su dr. Dabića „spengali“ u gradskom autobusu. Srbijanske vlasti, pak, odbile su to potvrditi, kazavši kako je uhapšen prilikom premještanja s jedne lokacije na drugu (nisu davali više detalja).

Iako su dobro upućeni tvrdili da su u svemu ruke umiješali britanski specijalci, srbijanski funkcioneri i to su demantirali.

Srbijanski zvaničnici tvrdili su da je Karadžić uhapšen zahvaljujući praćenju mreže „jataka“. No, činjenica je da je nekoliko mjeseci ranije Srbija dobila Sporazum o stabilizaciji i pridruživanju s Evropskom unijom koji je bio zaleđen sve dok, kako je dogovoreno, zločinci ne budu uhapšeni. Dvije godine kasnije i nekoliko mjeseci prije hapšenja Ratka Mladića, SSP Srbije i EU je „odmrznut“.

Karadžić je izručen Haškom tribunalu 30. jula 2008. godine, a navodno je samo sat prije izručenja spavao mirnim snom.

U tri sata i 30 minuta u noći 30. jula 2008. godine Karadžića su u BMW-u i u pratnji nekoliko crnih džipova sproveli od zgrade Specijalnog suda u Beogradu do aerodroma, čija su vrata do tada bila zatvorena. Vrata zračne luke otvorila su se deset minuta po dolasku sivog BMW-a u kojem je sjedio Karadžić. Crni Audi prethodno je napravio krug po aerodromu, a potom ga je slijedio BMW. Avion u kojem se nalazio haaški optuženik poletio je u četiri sata i 21 minutu. Dva sata kasnije, u šest sati i 30 minuta, sletio je u Rotterdam, odakle je Karadžić helikopterom prebačen u Scheveningen. U strogo čuvanom dvorištu pritvora krvnik je bio u sedam sati i 45 minuta.

Kasnije je u jednom intervju istaknuo:

Još u avionu Vlade Srbije shvatio sam da im nisam nešto naročito bitan, osim kao srpska paradigma, koju će vaspitno i egzemplarno udariti, da se srpstvo ili bar RS i njen narod, nikad ne oporave. Na prvom mjestu mi je bilo da ne branim samo sebe, već cijelo srpstvo, jer me zbog toga i traže”

Na početak suđenja čekalo se više od godinu dana (15 mjeseci), a počelo je drugog novembra 2009. godine, 14 godina nakon podizanja optužnice. Karadžić se nije pojavio u sudnici, ali je predsjedavajući sudija rekao da se njegova odluka o nepojavljivanju može shvatiti kao dobrovoljno odricanje od prisustva postupku koji se vodi protiv njega.

Ovaj maratonski postupak trajao je 499 radnih dana, a saslušano je 589 svjedoka i u spis je uložen 11.481 dokaz.

Optužba je tokom uvodne riječi pustila brojne snimke Karadžića, a jedan od najupečatljivijih je onaj od 14. oktobra 1991. godine kada je u Parlamentu Bosne i Hercegovine rekao:

„Nemojte da mislite da nećete odvesti BiH u pakao, a muslimanski narod možda u nestanak – jer muslimanski narod ne može da se odbrani ako bude rat ovdje.“

Radiosarajevo