Karadžić 1995. želio nabaviti oružje za masovno uništenje, platio avans od 6 miliona dolara

Radovan Karadžić, osuđeni ratni zločinac, odlučio je krajem 1994. godine tajnim kanalima od Rusa kupiti tzv. vakuumske bombe i tehnologiju za njihovu proizvodnju. 

Razvoj najnovijeg tipa tih bombi upravo je bio pred završetkom u ruskim laboratorijima. Tako razorno oružje, koje je Karadžić planirao poslati nad Sarajevo, Bihać, Veliku Kladušu, a potom na Split, Zadar i Šibenik, pobilo bi svo stanovništvo tih gradova, preokrenulo tok rata i prisililo međunarodnu zajednicu da odustane od pritisaka na Karadžića i Miloševića pred strahom od novih žrtava i razaranja.

Nalazi stranih istražitelja i tužitelja, knjige i članci objavljeni u inozemstvu pokazuju da se zapravo radilo o poslu između Nikolaja Omana i Radovana Karadžića. U zamjenu za oružje je navodno založeno zemljište na kojem se nalazi rafinerija Bosanski Brod.

Ugovor između Omanove kompanije Orbal Marketing Services Ltd., registrirane u Liberiji, i Vlade Republike Srpske, koju je zastupao premijer Dušan Kozić, se odnosi na zajam od 60 miliona dolara, a potpisan je 28. februara 1995. godine na Palama. Oman je, prema ugovoru, “posudio” Republici Srpskoj 60 miliona eura na razdoblje od 45 dana, bez kamata, a iznos od 60 miliona eura Omanu je Vlada Republike Srpske trebala otplatiti u naturi i robi, uz pismenu saglasnost Omana. Kao garanciju za otplatu kredita Vlada Republike Srpske je ponudila hipoteku nad rafinerijom Bosanski Brod.

Nekoliko dana kasnije, 3. marta 1995. godine, predstavnik Republike Srpske potpisao je potvrdu da je dio robe već isporučen, a kao svjedok se potpisao Omanov saradnik, talijanski trgovac oružjem Lorenzo Mazzega.

Nakon što je uhapšen 1996. godine italijanski trgovac oružjem Lorenzo Mazzega je potvrdio da je između Omana i Vlade Republike Srpske bio dogovoren posao vrijedan 60 miliona dolara, a da mu je Karadžić na prvom sastanku na Palama uručio avans od 6 miliona dolara.

Ruski raketni sistem nije isporučen, tvrdio je 2004. godine Dušan Kozić, koji je s Omanom potpisao ugovor o kreditu u visini od 60 miliona dolara. On je potvrdio da je rafinerija bila pod hipotekom 1995. godine, ali samo na mjesec dana. Tako da je na kraju cijeli posao propao, a Oman se nikada nije uspio upisati na zemljište u Bosanskom Brodu.

Avaz