ISPLIVALA NAJVEĆA TAJNA FILMA “KO TO TAMO PEVA”: Bata Stojković umalo umro na snimanju

“Ko to tamo peva” je jedan od najkultnijih filmova domaće kinematografije. Premijera ovog filma je održana 3. oktobra 1980. godine u beogradskom bioskopu Kozara.

Citati iz njega se svakodnevno izgovaraju, a scene i nakon 37 godina od snimanja burno se prepričavaju i diskutuju. Međutim, čak ni najveći fanovi ovog legendarnog filmskog ostvarenja nisu ni svjesni toga da je malo falilo da čitav projekat obilježi jedna velika tragedija.

Za vrijeme snimanja “Ko to tamo peva” dogodila se jedna od najnevjerovatnijih priča u kinematografiji, a njenu istinitost je potvrdila i Batina supruga Olga.

Naime, sticajem okolnosti, ispostavilo se da je Paja tada spasao Bati život. Sigurno se svi sjećaju scene u kojoj se Batin lik, nakon što su ga već proglasili mrtvim, pojavljuje plivajući u rijeci. Kadar je inače sniman u mutnoj i ledenoj Tisi i bezbroj puta je ponavljan tako da se Bata propisno smrznuo.

Ono što gledaoci nisu imali prilike da vide, jeste to da se Bata umalo udavio. Naime, pošto je bilo hladno, pronašli su mu gornji dio ronilačkog odijela koje je trebalo da nosi ispod odjeće. Kako je Bata bio krupnije građe, gumeno odijelo je jedva od nekud iskopano, a on se jedva uvukao u njega.

Bati je naime u jednom trenutku pozlilo od silnog napora gacanja kroz mulj do koljena. Malo odijelo ga je gušilo, ali u prvi mah niko ništa čudno nije primijetio.

Pavle, koji je bio vrsni poznavalac rijeke, jedini je primijetio i shvatio u kakvoj opasnosti se nalazi Bata. Uskočio je u vodu, izvadio nož i presjekao to gumeno odijelo kako bi Bata došao do vazduha. Glumac je do tada već bio skoro poplavio.

Evo još nekih zanimljivosti o filmu:

– Snimanje je počelo 4. aprila 1980. i što je prava rijetkost – sve je išlo redom, od početne pjesme, pa nadalje. To je bilo bitno za glumce, koji onda mogu prirodno da razvijaju likove, da vide šta je njihov partner uradio u prethodnoj sceni, pa da se onda ravnaju po tome.

– Dogovoreno je da traje samo 21 (snimajući) dan, zbog čega se radilo i po 20 sati dnevno.

– Nisu koristili reflektore, pa je cijeli film je u smeđim i crnim tonovima. Čak je za noćne scene kao glavno osvjetljenje korišćena logorska vatra.

– Ekipa se za snimanje okupljala svakog jutra oko 5 sati, ispred Crkve Svetog Marka u Beogradu.

-Iako je Pavle Vuisić u filmskim krugovima važio kao “težak za saradnju, nezgodan i neko ko voli da popije”, ispostavilo se da je Vuisić svakog jutra bio prvi na okupljanju, oran i trijezan.

Espreso

Dobivaj najvažnije vijesti porukom na Viberu: KLIKNI OVDJE