Edin Ferizović posti i profesionalno igra fudbal u 45. godini

Novopazarac Edin Ferizović živa je fudbalska legenda najvećeg grada regije Sandžak, ali i šire, jer u Srbiji na terenu nema starijeg i iskusnijeg fudbalera od njega.

Sa 18 godina debitovao je davne 1995. godine za Fudbalski klub Novi Pazar, i do danas profesionalno igra.

U razgovoru za Anadolu Agency (AA) govori da nema namjeru da “kopačke okači o klin”, da je njegova forma na najvećem profesionalnom nivou, te da je tajna karijere duge gotovo tri decenije u požrtvovanom treniranju i odricanju od svega što narušava zdravlje i karijeru profesionalnog sportiste.

Ne razmišlja o brojkama

Ovaj 45-godišnji fudbaler prvotimac je Fudbalskog kluba Jošanica, koji se takmiči u Šumadijsko-raškoj zoni, za koji igra posljednjih pet godina. Nekoliko mečeva Jošanica je odigrala i tokom mubarek mjeseca ramazana, a Ferizović je svaku utakmicu odigrao do posljednjeg minuta na zavidnom nivou. I to posteći.

– Više ni ne razmišljam o brojkama, godine mi ne predstavljaju problem. Kada govorim o brojkama u ovim godinama, govorim samo o brojevima minuta koje ću provesti na terenu i broju golova i bodova koje će osvojiti Jošanica.

Najvažnije mi je kako se ja osjećam dok treniram i igram, a osjećam se dobro, zdravlje me služi Bogu hvala, i verujem da će tako biti još dugo. Dajem maksimum i cijelog sebe, i na treninzima i na utakmicama, kao onda kada sam bio na početku karijere. Tada sam naučio da budem profesionalan i poslušan na treninzima i tako je i dan danas, sa maksimalnom pažnjom i htijenjem pristupam svakom treningu i utakmici.

Posebno mi je drago što svojim primjerom i energijom mlađe fudbalere učim i motivišem da budu profesionalci. Znam da im je to od velike pomoći, cijene moje iskustvo i bez pogovora urade onako kako sam ih savjetovao kao stariji kolega – priča Ferizović za AA.

Njegov cijeli život podređen je fudbalu, a karijera mu je bez mrlje. Tajna dugog zadržavanja u fudbalu je kaže u svakodnevnom treningu. I onda kada su pauze u prvenstvima i fudbaleri odlaze na odmor, Ferizović trenira.

– Bog me je sačuvao od povreda i zato možda toliko dugo trajem. Ja sam stalno bio u treningu. Nema tu tajni koje čuvam za sebe, jednostavno kontinuiran rad, profesionalno odrađen svaki trening od prvog do posljednjeg minuta i uvažavanje i poštovanje onoga što je rekao trener, bez pogovora i sujete.

Post kao dodatna snaga

Profesionalac nema odmora, i kada nije fudbalska sezona, fudbaler mora da nastavi sa trenažnim procesom, tako sam i ja radio i to me je dovelo do toga da danas mogu da odigram 90 minuta, a da ni ne osjetim umor – priča Ferizović.

Posebna draž je, kaže Ferizović, igrati u tim godinama, tokom mjeseca ramazana. Njegov tim u mjesecu posta odigra četiri utakmice. Kaže da godine u kojima i dalje igra i svaka utakmica koju odigra dok posti, predstavljaju lično zadovoljstvo i ispunjenje uzvišenijih ciljeva.

– Fudbal jeste nekima najvažnija sporedna stvar na svetu, a meni je fudbal život. Na post na dan kada imam meč gledam kao svojevrsnu zahvalnost Bogu što mi je omogućio da budem zdrav i da sam u formi i dobrog zdravlja, da mogu da radim ono što volim. Post tokom meča se ne dovodi u pitanje, iako se mnogi treneri tome protive. Smatram da je post fudbaleru tokom meča dodatna snaga i motivacija da se odigra čitav meč i da se ostavi srce na terenu, možda i više nego na utakmicama izvan ramazana – ističe Ferizović.

Sa 18 godina debitovao je za Fudbalski klub Novi Pazar, a danas u tom gradu igra za miželigaša Jošanicu. Zanimljivo Ferizović iza sebe ima i internacionalnu karijeru, jer je, osim u Srbiji, igrao u Sjevernoj Makedoniji i Albaniji.

– Prije 27 godina startovao sam u Novom Pazaru, tu sam se kalio i stasao u solidnog centralnog beka. U Pazaru sam odigrao nekoliko sezona. Uslijedili su angažmani u ekipi Dinama iz Pančeva, potom sam igrao za Železnik iz Beograda, OFK Niš, pa niški Sinđelić, sjevernomakedonski tim Belasica iz Strumice, sa kojim sam igrao i na evropskoj sceni. Igrao sam tada Kup UEFA. Nosio sam dres albanskih ekipa Apolonija, Škumbini, Besa i Tomori. Sa ekipom Bese iz Kavaje, sa kojom sam osvojio Superkup Albanije, igrao sam i utakmicu Kupa UEFA protiv grčkog Olimpijakosa. Nakon godina provedenih van rodnog grada, vratio sam se i odlučio da svojim iskustvom pomognem ekipi Jošanice i da tu nastavim sa karijerom – priča Ferizović i dodaje da mu je želja, kada dođe vrijeme za završetak karijere, da je okonča u dresu Jošanice, ili da posljednji meč bude u plavom dresu, ekipi superligaša Novog Pazara.

U ekipi Jošanice, Ferizović je omiljen među saigračima. Odmila ga zovu Beko ili Šaci, a za sve mlađe fudbalere, stručni štab i upravu kluba on je “vječiti mladić pazarskog fudbala”.

– Ferizović je živa fudbalska legenda Novog Pazara. On je mladić sa 45 godina koji na terenu izgleda kao da mu je 25, pa i manje. On je profesionalac koji je cijeli život posvetio fudbalu, dao je cijelog sebe i zato i dan danas traje i aktivno igra profesionalno i to na izuzetno zavidnom nivou. Sportskoj javnosti koja ne poznaje Ferizovića možda nekada izgleda neozbiljno da u timu imamo igrača starosti 45 godina.

Sin poznatog boksera

Kada istrči na teren i nakon prvog kontakta sa loptom, postane im svima jasno o kakvom fudbaleru je riječ. Sada sam trener u Jošanici, ali sam imao tu sreću da sa Ferizovićem igram u prvom timu Novog Pazara. To je bilo na početku moje seniorske karijere, prije nekih 18 godina. Sjećam se da se Ferizović i tada pripremao za meč kao i dan danas, požrtvovan na treningu, radan i predan svakom treningu i utakmici.

Mlađima je divan uzor, uvijek prvi u svemu, nikada ne kasni, prvi je spreman na terenu, a primjer je i van stadiona. Takav fudbaler je rijetkost. Nažalost, trebat će godine da se pojavi neko sličan njemu, da bude profesionalan i da tako dugo traje – rekao je Elvir Muratović, trener fudbalera Jošanice.

Iako uspješan u fudbalu, gdje ima zavidnu profesionalnu karijeru, Ferizović je uspješan i u ugostiteljstvu i porodičan čovjek za primjer. Sin je poznatog boksera u nekadašnjoj Jugoslaviji, Brahima Ferizovića. Ističe da je porodica stub društva, da njihova podrška i razumijevanje, posebno u momentima koje je proveo van Novog Pazara su najveći doprinos u karijeri dugoj tri decenije, koja i dalje traje.