Direktor Centra Simon Wiesenthal: U Srebrenici nije bio genocid, to je bio raj za muslimanske izbjeglice

Efraim Zurof odgovorio je na tekst Menahema Rozensafta koji je objavljen u Tajms of Izrael, u kojem Rozensaft insistira na tome da Generalna Skupština UN mora da prizna da se u Srebrenici “dogodio genocid”.

“Ne kvalifikuje se kao genocid”

Zurof tvrdi da Rosensaft, bivši generalni savjetnik Svjetskog jevrejskog kongresa da, pošto želi da vjeruje da je Hamasov pokolj najmanje 1.200 izraelskih građana i stanovnika 7. oktobra bio “genocidni čin”, imamo  apsolutnu obavezu priznavanja i obIiježavanja genocida i drugih zločina protiv čovječnosti.

– Iako se lako može poistovijetiti sa inicijativama za obilježavanje pravih slučajeva genocida, ni pokolj Hamasa od 7. oktobra ni ubistva počinjena u Srebrenici ne kvalifikuju se kao slučajevi genocida. Svaka od ovih tragedija je još jedna jedinstvena kratka epizoda u vojnim sukobima, koja je trajala mnogo duže, a koja u slučaju Gaze traje do danas. To je jedan od glavnih razloga zašto profesor Jehuda Bauer, doajen istoričara holokausta, godinama insistira da se ono što se dogodilo u Srebrenici ne kvalifikuje kao genocid – tvrdi Zurof.

Hirošima i Perl Harbur

Zurof smatra da ako bismo ove i slične događaje klasifikovali kao slučajeve genocida, pojam bi bio potpuno ispražnjen od svoje trenutne težine i značaja, i izgubio bi bilo kakav uticaj koji još ima do danas. 

– Tako bi se, na primer, 11. septembar mogao klasifikovati kao slučaj genocida, kao i japanski napad na Perl Harbor, ili u tom slučaju bombardovanje Hirošime i Nagasakija, ili Drezdena i Hamburga u Drugom svjetskom ratu, kao i stotine drugih tragičnih incidenata. Dva su dodatna pitanja koja su utjecala na događaje u Srebrenici i koja se moraju uzeti u obzir pri ocjeni da li se taj ratni zločin može klasifikovati kao slučaj genocida. Najvažniji je tretman srpskih snaga prema neborbenom stanovništvu, koje se okupilo u Srebrenici, koja je bila označena kao izbjeglički raj za bosanske Muslimane, koji su pobjegli iz svojih sela nakon sukoba. Približno 33.000 ljudi okupilo se u Srebrenici u julu 1995. godine, a trebalo je da ih štiti kontingent holandskih vojnika, koji su bili mirovnjaci UN, ali nisu uspjeli da ih zaštite. Tako je oko 8.000 muškaraca muslimana (od kojih su neki bili borci) masakrirano od strane srpskih snaga, što je, naravno, nesumnjivo ratni zločin. Srbi često ukazuju na manje masakre koje su nad njima u okolini Srebrenice ranije vršile snage bosanskih muslimana, ali to nije opravdanje za ono što se dogodilo – navodi Zurof.

Dalje ističe kako nije svaki ratni zločin genocid, a Srebrenica je, kako kaže, klasičan primer, jer su sve žene i djeca pošteđene od strane snaga bosanskih Srba. 

– Da su bosanski Srbi imali namjeru da počine genocid, pobili bi sve bosanske muslimane okupljene u Srebrenici. Definitivno ne treba podržati rezoluciju koja je predviđena za glasanje u Generalnoj skupštini Ujedinjenih nacija, jer će označavanje Srebrenice kao slučaja genocida dodatno oslabiti i narušiti značaj pojma koji i dalje služi kao važno upozorenje čovječanstvu, o opasnostima ratova i sukoba – smatra Zurof.