Arapski novac ostvaruje ono što nije kineski i američki. Postaje li prijetnja za evropski fudbal?

Saudijska Arabija je od zimus počela ulagati ozbiljan novac u fudbal, a ovog ljeta je ta cifra dostigla toliko visok nivo da se s pravom možemo zapitati da li evropski fudbal gubi na kvaliteti.

Iz Evrope u Arabiju ne odlaze više samo fudbaleri čije su karijere pri kraju, nego i oni za koje su se ozbiljno interesovali i evropski velikani.

Nekoliko je pravih primjera toga, a neki od njih su Allan Saint-Maximin, 26-godišnjak koji je igrajući za Newcastle privukao veliku pažnju, posebno u sezoni 2021/22, Franck Kessie, 26-godišnji veznjak Barcelone koji je prethodno bio jedna od najvećih zvijezda Milana, Fabinho, 29-godišnji veznjak Liverpoola koji je godinama važio za jednog od najboljih zadnjih veznih igrača svijeta, pa Otavio, 28-godišnje krilo Porta koje je moglo igrati za neke od najvećih evropskih klubova ili Marcelo Brozović i Sergej Milinković Savić koje i nije potrebno posebno predstavljati.

Osim njih, u Arabiju su se preselili Neymar, Sadio Mane, Karim Benzema, Kalidou Koulibaly, Aleksandar Mitrović…

Kina nedavno pokušala isto

Arabija, ne treba to zaboraviti, nije prva zemlja koja je pokušala najbolje fudbalere svijeta preseliti kod sebe, jer su velike zvijezde u prošlosti novcem privlačili Kina i Sjedinjene Američke Države.

Ipak, postoje određene razlike.

Amerikanci, na primjer, nikada nisu uspjeli privući toliko mladih zvijezda, većinom su dovodili igrače koji su bili na kraju karijera kao što su Thiery Henry (otišao u MLS s 33 godine), Andrea Pirlo (otišao u MLS sa 36 godina), Steven Gerrard (otišao u MLS s 35 godina), Frank Lampard (otišao u MLS sa 37 godina), Lionel Messi (otišao u MLS sa 36 godina)…

Nađe se poneka zvijezda koja je u MLS otišla i prije 30. godine, ali to je samo izuzetak koji potvrđuje pravilo. Na primjer, jedan od njih je Carlos Vela koji, saglasit ćete se, ne može u istu rečenicu sa mladim zvijezdama koje danas odlaze u Arabiju.

Kinezi su bili puno uspješniji i privlačniji mladim zvijezdama nego Amerikanci, ali ni oni nisu bili blizu nivoa Saudijske Arabije.

Kinezi su pokušavali ono što Arabija danas radi prije nekih 5 i više godina, ali njihova ofanziva bila je relativno kratka i nije mnogo zabrinula ljubitelje fudbala.

U Kinu su tada otišli Oscar iz Chelseaja koji je tada bimao svega 26 godina, Jackson Martinez iz Atletica koji je tada imao 30 godina, Axel Witsel, Alexander Pato, John Obi Mikel, Carlos Tevez…

Pokušali su Kinezi u to vrijeme dovesti neka baš ozbiljna imena kao što su bili Diego Costa, Edinson Cavani ili Radamel Falcao, ali nisu uspjeli.

Zanimljivo, Kinezi su u sezoni 2015/16 potrošili 418 miliona eura na transfere, a godinu poslijedi toga 543. Ipak, od tada počinje pad pa je u sezoni 17/18 potrošeno 194 miliona, a ove sezone, pazite sad, svega milion i 900 hiljada eura.

Poređenja radi, Saudijci su ovog ljeta potrošili gotovo nestvarnih 803 miliona eura na dolaske igrača.

Da li evropski fudbal gubi na kvaliteti

Ono što su radili Kinezi, pa jednim dijelom i Amerikanci, s vremena na vrijeme je znalo zabrinuti ljubitelje fudbala u Evropi, ali čini se ni blizu kao sada.

Saudijska liga je sada za mnoge toliko zanimljiva da je planiraju pratiti, a ukoliko bi nastavila ovim tempom dovoditi zvijezde, mogla bi pomrsiti račune nekim vrlo jakim evropskim ligama, pa možda čak i ligama petice, kada su u pitanju TV prava i brojne druge stvari.

Arapi ne ulažu samo u igrače, već i u infrastrukturu, popularnost fudbala među tamošnjom omladinom itd.

Ipak, na kraju svega se postavlja jedno pitanje – koliko će dugo ovo trajati?