Šok eksperiment psihologa: Uzeli tinejdžerima telefone na 8 sati, uslijedilo nevjerovatno ponašanje

Dječji psiholog iz Sankt Peterburga Ekaterina Murašova 2013. je sprovela vrlo zanimljiv eksperiment. Zamolila je 68 tinejdžera uzrasta od 12 do 18 godina da se odreknu svih svojih elektronskih uređaja; odnosno da isključe mobilne telefone, računare, televizore, tablete, vide igrice i da pritom ne komuniciraju ni sa kim. 

Ono što im je bilo dozvoljeno u tih osam sati jeste da pišu, crtaju, čitaju, pjevaju, šetaju i bave se sličnim aktivnostima. 

Autorica eksperimenta željela je da dokaže radnu hipotezu da savremeni tinejdžeri nisu u stanju da zaokupe sami sebe i da su potpuno nesvjesni svog unutrašnjeg sveta.

Prema pravilima eksperimenta djeca su sutradan imali zadatak da ispričaju kako su doživjeli ovaj test. 

Psiholog je svim učesnicima savjetovao da u slučaju prevelike anksioznosti, nelagode ili napetosti obustave eksperiment, te da zabilježe vrijeme i razlog njihovog prekida.

Rezultati su bili u najmanju ruku šokantni, a uzmite u obzir da je eksperiment sproveden prije deset godina, kada je tehnologija ipak bila daleko manje zastupljena nego što je to danas slučaj.

Od 68 učesnika samo troje je završilo eksperiment – jedva djevojčica i dva dječaka. Tinejdžerka je tokom osam sati zapisivala svoja osjećanja u dnevnik. Jedan od dječaka proveo je osam sati praveći maketu jedrenjaka, uz pauzu za ručak i šetnju psa. 

Drugi je prvo sortirao i sistematizovao svoje kolekcije, a zatim se bavio presađivanjem cvijeća. Ni jedan ni drugi nisu imali nikakve negativne emocije tokom eksperimenta i nisu primijetili pojavu “čudnih” misli.

Troje učesnika eksperimenta prijavilo je da su im se pojavile “samoubilačke misli”, a petoro je doživjelo napade panike. Dok 27 tinejdžera zabilježeni su simptomi poput mučnine, znojenja, vrtoglavice, talasa vrućine, bolova u stomaku… Skoro svako od njih prijavio je osjećaj straha i anksioznosti, prenosi portal “21mm.ru”.

Interesovanje i uzbuđenje uoči nove situacije i suočavanja sa samim sobom splaslo je skoro kod svih učesnika do početka drugog ili trećeg sata. Samo deset tinejdžera koji su prekinuli eksperiment osjetilo je anksioznost posle tri ili više sati samoća, piše Blic.

ŠTA SU SVE TINEJDŽERI RADILI TOKOM EKSPERIMENTA?

jeli su

čitali su ili pokušavali da čitaju

uradili su neke školske zadatke (to je bilo za vrijeme raspusta, a mnogi su se iz očaja latili udžbenika)

gledali kroz prozor ili se “vukli” po stanu

izašli napolje, išli do prodavnice ili kafića (u eksperimentu je bila zabranjena komunikacija, ali je bilo dozvoljeno razmijeniti par prijekopotrebnih riječi sa prodavcima ili kasirima)

slagali slagalicu ili lego kocke

crtali ili pokušavali da crtaju

igrali se sa psom ili mačkom

očistili sobu ili stan

kupali se

bavili se fizičkom aktivnošću

zapisivali svoja osjećanja ili misli

svirali klavir, gitaru ili flautu

troje je pisalo poeziju ili prozu

jedan dječak je skoro pet sati putovao po gradu mjenjajući autobuse i trolejbuse

jedan dječak je otišao u zabavni park, ali je za tri sata počeo da povraća

jedan dječak je prepješačio cio grad

jedan dječak je otišao u Zoološki vrt

jedna djevojčica se molila

jedna djevojčica je otišla u muzej

ŠTA SU URADILI POSLIJE EKSPERIMENTA?

Skoro svi su u nekom trenutku pokušali da zaspu, ali niko nije uspeo da iskorijeni “glupe” misli koje su im se opsesivno vrtjele u glavi.

Po prestanku eksperimenta 14 tinejdžera je odmah ušlo na društvene mrežem, 20 je kontaktiralo svoje prijatelje, troje roditelje, a petoro je otišlo u goste kod svojih drugara. Ostali su uključili televizore ili počeli da igraju kompjuterske igrice. Pored toga, skoro svi su odmah uključili muziku ili stavili slušalice na uši.

Svi strahovi i simptomi su nestali odmah nakon završetka eksperimenta. Zanimljivo je da je 63 tinejdžera prepoznalo eksperiment kao koristan i zanimljiv za samospoznaju. Šestoro učesnika su sami ponovili eksperiment i tvrde da su uspeli nakon više pokušaja.

Kada su tinejdžeri analizirali ono što im se dešavalo tokom eksperimenta, 51 osoba je koristila fraze kao što su “zavisnost”, “doza”, “povlačenje”, “ispostavilo se da ne mogu da živim bez…”, “treba mi sve vrijeme”… Svi su bez izuzetka rekli da su bili strašno iznenađeni mislima koje su im padale na pamet tokom eksperimenta, ali nisu bili u stanju da se pozabave njima zbog pogoršanja njihovog opšteg stanja.