Bursać: Jesu li Srbi potekli od ameba ili amebe od Srba?

“Srbi su možda nastali od ameba, ali su prve amebe ako pitate srpske istoričare također bile Srbi. Ne vjerujete? Pitajte srpski BBC, koji je Svetog Vladmira Dukljanskog proglasio Srbinom, kako bi za potrebe teksta dobio “najstariju srpsku državu“.

Pitanje, jesu li Srbi potekli od ameba ili amebe od Srba, nekad je bilo samo zajebancija, ali danas to više i nije. Umne srpske povijesničarske glave, koje iz hobija ili po naredbi posrbljavaju istoriju okolnih balkanskih naroda, toliko su se odmetnule i otele kontroli u svom nakaradnom poslu da su, evo njihove fiks-ideje ubačene i u mejnstrim medijie i to ne obične, nego one koji imaju svjetski ugled.

Tvorba Vladimira Dukljanskog u Srbina

Pa je tako krilatica da srpski nacionalizam može pokvariti i CNN (vidjeli smo to na primjeru srbijanskog N1) izgleda uhvatila korjene i na svjetskom BBC-iju i njegovoj srpskoj franšizi.

A evo o čemu se radi: ovih dana, pročitali ste to sigruno, BBC na srpskom jeziku kazao je urbi et orbi kako je Vladimir Dukljanski “prvi srpski vladar proglašen za sveca“.

I naravski, ni po muke što je Sveti Vladimir, ni kriv ni dužan, prvo bio nepostojeći za srpsku istoriju, pa onda preslovljen u Jovana, pa na koncu i u Srbina uzročno-posljedičnom vezom, nego što autori narečenog teksta kažu, pazite sad da je isti taj veliki čovjek i povijesna ličnost, citiram “osim za Barane – za ostale u Crnoj Gori i na Balkanu manje poznati srednjevjekovni vladar”.

To je jedino moguće ako planetu, povijest, arehologiju, antropologiju, religiju, crkvenu kanoniku i uopšte filozofiju viđenja svijeta gledate neđe sa Vračara ili eventulalno sa Dorćola, pa ne vidite ništa dalje od ušća Save u Dunav.

To da je bilo svijeta i vijeka, da je bilo naroda, regula i religija, da je bilo zemalja, oblasti i posjeda prije Srba i Srbije, (p)ostala je neuhvatljiva realnost čak i srpskoj intelektualnoj eliti ako tako nešto uopšte postoji i ako se nije pretorilo u Deretićevu armadu.

I to je tako, jer da nije tako, ne bi se desilo nekoj BBC-ijevoj franšizi da se sprda sa crnogorskim vladarom.

I kad tako gledate počelo svijeta, niko, ama baš niko vam više od tog svijeta ne postoji do li blagorosnih Srba i čudesa koje neko radi i izvodi za te Srbe.

Crnogoraca ni u priči

Tako u BBC-ijevom tekstu dalje stoji kako su Vladimira Dukljanskog svecem i čudotvorcem smatrali pravoslavni vjernici “srpski i grčki i albanski”. Logično, po toj matrici nema Crnogoraca ni u priči, jer nema niti države Crne Gore. Pa je ona u velikosrpskom opsjenarskom mitu, Crna Gora postala taman nešto maligno, kao Putinovoj Rusiji Ukrajina. I jedino što sad kusasta Srbija može uraditi je da napljuvava i Crnogorce i njihovu državu i istoriju. Ili još gore, da briše Crnogorce i njihovu državu i istoriju. A ono što preostane nakon kenselovanja, pa to je srBsko, po toj logici.

Od srpskog Rima do Velike Srbije

I da se razumijemo, nije ovdje samo u pitanju samo Vladimir Dukljanski, nego i sama Duklja, koja je bila prvo “nepostojeća“ u srpskom narativu, pa onda nekakva pradomovina milogoraca, ustaša i fašista, mada ne znam kako je to retroaktivno uopšte logično, ali jebo sad logiku, srpska istorija je u pitanju, i na koncu je nastupila srbizacija, pa je i Duklja Vladimirova postala pogađete, “drevna srpska zemlja“.

Ili kako je to u jednom tvitu sublimirao Ivan Vujović:

“Ako ovako nastave nek se i Rim spremi da bude srpski.

Količinu gadosti,ispaljenih na Duklju,od strane negatora CG u ove 3 decenije tesko je pobrojati. Sada je Duklja njihova i Vladimir Dukljanski. Kao što Ćosić lijepo reče – “laž je naše glavno oružje”..

Ali obratite pažnju na jednu gnoseološku, vrijednosnu perverziju: ako je nešto negativno, ako je nešto loše, ako je nešto nesrpsko, onda srpski narativ kaže – pa to je Duklja, “ustaška zemlja“. Sa druge strane, kad treba izmišljati srpsku državnost koju Srbi NISU imali prije jednog milenijuma, kad je Duklja BILA zemlja, onda odjednom ta Duklja postade “prva srpska“, a ne crnogorska zemlja. Zaista perverzno!

I da vas podsjetim, nedavno je Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu, najavljujući novi teatarski komad, predstavilo Vladimira Dukljanskog i njegovu dragu Kosaru kao ‘srpskog Romea i Juliju’, navodeći kako se priča dešavala na prostoru ‘današnje Srbije’.

Niti su Vladmiri i Kosara Srbi, niti se njihova tužna priča dešava u Srbiji!

Niđe veze, što bi rekli mi Bosanci.

Da nije javnosti i pojedinaca, sve bi to bilo srpsko

Ali nije stvar samo u prekrajanju istorije i nekakvom konkvistadorskom duhu, ima tu i neke čudnovate medijske zlobe i pravljenja i sebe i svijeta ludim.

U slučaju Vladmiria i Kosare, tek kad su crnogorski mediji progovorili i pobunili se, novosadska pozorišna kuća je uklonila skanadloznu izjavu. I isto tako, tek kad je javnost na društvenim mrežama kazala da Vladimir Dukljanski ima veze sa Srbima koliko i Rusija sa demokratijom, sporni BBC-ijev tekst je prepravljen i izmijenjen.

Dakle, ukoliko javnost nije budna, laži će se provlačiti i jedna po jedna burgijati svoj put u svijet realnosti, dok ne postanu opšta povijesna mjesta.

Jednako kao ono o “velikoj srpskoj pobjedi na Kosovu“ ili o “srpskom zaustavljanju Turaka u Evropi“ ili u konačnici o “Srbima kao narodu najstarijem“.

I dok se ove paraistorijske zajebancije, diljem svijeta svrstavaju tamo gdje i treba – u zajebancije, nezgodacija je samo sa susjednim državama i narodima koji žive u blizini Srbije i koji sve vrijeme trpe neku vrstu ponižavanja i mentalnog bulinga.

Pa znamo da srpskom povijesnom ludilu Hrvati zapravo primorski Srbi, znamo da su makedonci Južni Srbi, znamo da su Bošnjaci, islamizirani Srbi, znamo da su Slovenci ili bijeli Srbi ili austrijski konjušari, a evo znamo da su Crnogorci, paaa… jedno veliko nepostojeće ništa. Dakle ili Srbi ili ih nema.

E, isto tako je tekla povijesno-nacistička priprema Putovnog režima za uništenje Ukrajine. Pa Crna Gora uz domaće izdajnike i svesrpsku pretenziju na nju,  može biti sretna što je u NATO paktu. Jer da nije, od Nikšića, preko Lovćena i Cetinja do Ulcinja i Bara, sve bi bilo srpsko.

A, nije da nisu pokušali. I još pokušavaju. Mislite o tome!

Dragan Bursać, kolumnista CdM-a