Poljski konzervativci su u ratu s Briselom, ali su glasali za sankcije Dodiku

Zastupnici u Evropskom parlamentu jučer su usvojili izvještaj u kojem se između ostalog osuđuje secesionističke aktivnosti RS-a te se poziva Evropsko vijeće da uvede sankcije Miloradu Dodiku. Interesantno, među onima koji su glasali za ovu odluku našla su se i imena onih koji se u posljednje vrijeme često svrstavaju nasuprot odluka Brisela.

Naime, među 504 zastupnika koja su glasala za amandman koji se tiče neustavnih i secesionističkih mjera vlasti Republike Srpske, našla su se i imena predstavnika stranačke grupacije Evropskih konzervativaca i reformista (ECR).

Unutar ove stranačke grupacije u Evropskom parlamentu, često se nalaze političari koji promoviraju desničarske stavove unutar Evropskog parlamenta pa su tako unutar ove grupe smješteni i španska desničarska partija Vox, ali i konzervativna italijanska partija Braća Italije.

Ipak, ono što je naročito interesantno u kontekstu glasanja za amandmane koji se tiču poziva na uvođenje sankcija Miloradu Dodiku jeste činjenica da su za ovaj dio izvještaja glasali i predstavnici najveće poljske partije Pravo i pravda (PiS) kojoj pripada i premijer ove države Mateusz Morawiecki.

Iako poljski predstavnici unutar Evropske unije slove za “najgore od sve djece”, te su često poznati po brojnim svađama s Briselom, očigledno je kako geopolitička kretanja u Evropi utječu i na konzervativne struje unutar Unije.

“Ujedinjeni u sankcijama”

Dok s jedne strane, zvanična Varšava već duži period vodi pravni rat protiv Brisela u kontekstu vladavine prava i odluka Evropskog suda pravde da su zakoni Evropske unije iznad poljskih, s druge strane, čini se kako Brisel i Varšava pronalaze zajednički jezik kada je riječ o sankcionisanju onih čije se aktivnosti mogu ocijeniti kao secesionističke.

Svakako, posljednja odluka Evropskog parlamenta može se posmatrati i znatno šire od trenutne političke situacije u Bosni i Hercegovini.

Uprkos neslaganjima Varšave i Brisela oko brojnih pitanja unutar EU, Poljska je jedna od evropskih država koja se najviše zalaže za uvođenje jakih i zajedničkih evropskih sankcija prema Rusiji zbog njenih aktivnosti na istoku Evrope i širenja negativnog utjecaja u Evropi.

“Ruska propaganda pokušava da izvrši ogroman pritisak na Evropsku uniju i da učini sve kako bi nas razjedinila. Suočeni s ovom prijetnjom, potrebna nam je solidarnost i saradnja na cijelom kontinentu. Najefikasniji element koji Evropa i SAD mogu staviti za pregovarači stol su potencijalne ekonomske sankcije”, rekao je Morawiecki komentirajući situaciju u Ukrajini.

Svakako, pored aktuelne krize u Ukrajini, cilj evropskih zvaničnika, ali i partnera u Sjedinjenim Američkim Državama i Velikoj Britaniji tiče se i šireg suzbijanja ruskog utjecaja na prostoru Evrope, a naročito Balkana koji je ocijenjen kao najpogodnije tlo za “maligni” utjecaj Ruske Federacije.

Sve veći otklon od politike vlasti u RS-u

Već duži period, aktivnosti zvaničnika u RS-u se u Velikoj Britaniji, ali i brojnim državama Evrope upoređuju s aktivnostima proruski orijentiranih separatista na istoku Ukrajine koji uz podršku Rusije nastoje ostvariti političku nezavisnost.

Upravo o tome u srijedu je govorila i baronesa Arminka Helić, članica britanskog Doma lordova, koja je izjavila kako Republika Srpska postaje entitet koji predstavlja pogodno tlo za širenje ruskog utjecaja.

“Problemi su podstaknuti izvana. Strateški ciljevi BiH su integracija u NATO i Evropsku uniju. Međutim, entitet Republika Srpska je postao platforma za kontinuirano vanjsko uplitanje u Bosnu. Mnogi srpski političari i dalje sanjaju o ‘velikoj Srbiji’ i podržavaju unutar Bosne one koji žele učiniti zemlju nefunkcionalnom. Rusija je također zadovoljna takvom situacijom. Ona nastoji Bosnu stalno držati na ivici nestabilnosti. ‘U slučaju praktičnog približavanja BiH NATO-u, naša zemlja će morati reagovati na ovaj neprijateljski čin, stoji u tekstu Ambasade Rusije od prije nekoliko mjeseci”, podsjeća Helić.

S obzirom na “ruska” iskustva istočnoevropskih zemalja, a sada i članica Evropske unije, očigledno je kako su razlike kada je riječ o suzbijanju secesionističkih aktivnosti u Evropi sve manje, te da na istu stranu mogu stati i konzervativci, ali i oni koji se unutar EU definiraju kao ljevičarski nastrojene partije.

Podrška koja dolazi iz konzervativne Poljske, a koja se tiče uvođenja sankcija Miloradu Dodiku, može biti pokazatelj promjene politike unutar Evropske unije i poruke da je sve manje onih koji smatraju kako se ekonomske sankcije trebaju primjenjivati samo na istoku, dok se na jugu slične aktivnosti dopuštaju duži vremenski period.

Poruka koja se može izvući iz aktivnosti konzervativnih Poljaka može se protumačiti i na sljedeći način – ili će se evropski odgovor na separatističke aktivnosti primjenjivati jednako na sve, ili do odgovora, uslijed evropskog nejedinstva, jednostavno neće ni doći.