Haške presude niko ne može pobiti, Sarajlije znaju kako je bilo živjeti 44 mjeseca u opsadi i pod granatama

Milorad Kojić, direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih, predstavljajući Izvještaj “nezavisne” komisije o stradanju Srba u Sarajevu koji je Vlada Republike Srpske primila k znanju, rekao je da u ovaj grad “nije bio u opsadi tokom rata u BiH nego se radilo o blokadi”. 

– Ne ulazeći u definisanje uloge i namijene same komisije, jer je to više nego očigledno da se radi o pokušaju nametanja suprotnog narativa od onog koji sadrže haške presude, postavlja se pitanje razuma i odnosa prema budućim generacijama Srba koji žive na ovom prostoru. Tvrditi nebuloze, protiv fakata je nebuloza sama po sebi. Opsada Sarajeva trajala je 44 mjeseca, na grad je u prosijeku dnevno padalo oko 330 razornih projektila velikog kalibra, a bolnice u gradu su primale od pet, a ponekad i do 15 žrtava djelovanja snajpera na osjetljivim raskrsnicama koje su u gradu držane pod konstatnom vatrom. Tokom opsade, od djelovanja oružja koje je na grad prema procjenama izbacilo 50.000 tona čelika, ubijeno je 14.000 Sarajlija – kaže u razgovoru za Faktor vojni analitičar Nedžad Ahatović.

Potcrtava da se “tako ne drži blokada bilo kakve teritorije, jer blokada podrazumijeva mirovanje fronta, radi ostvarivanja nekih drugih većih ciljeva na drugom djelu ratišta”.

– Tako se ratuje protiv civila, namjerno držeći grad pod opsadom sa ukupno trećinom vojnog kapaciteta u ratnoj tehnici operativne grupe Vojske Jugoslavije u BiH tzv. VRS sa krajnjim ciljem zauzimanjem grada. Nastojanja da se ovlada Sarajevom, nakon propalog pokušaja zauzimanja grada na prevaru 2. maja 1992. godine, dokazuje i nastavak ofanzive na grad uz sistematsko teroriziranje civila tokom cjelog trajanja rata. Sve je to dokazano u haškoj presudi Stanislavu Galiću koji je osuđen na doživotnu robiju i Dragomiru Miloševiću koji je dobio 29 godina zatvora, obojica po liniji komandovanja Sarajevsko-romanijskim korpusom tzv. VRS koji je izvodio opsadu.

U haškim presudama Radovanu Kradžiću koji je dobio doživotnu robiju i Ratku Mladiću koji je dobio 40 godina zatvora ova klasifikacija zločina nad civilima Sarajeva je također dokazana i presuđena po naredbodavnoj liniji. E, sad to treba devalvirati i okrenuti narativ u drugom pravcu i u tome i jeste uloga spomenute komisije – pojašnjava naš sagovornik.

Pored stravičnih zločina nad civilima, i razaranja svih kulturnih i historijskih znamenitosti ovog grada, jedan detalj, naglašava Ahatović, zorno govori o navodnoj “blokadi” i obara tu tezu u korijenu.

– Sjetit će se Sarajlije koje su preživjele opsadu da su vlasti SDS-a sa Pala nakon što je tzv. VRS zauzela sarajevsko naselje Otes u decembru 1992. godine tom naselju dali novi naziv – Zoranovo. Dakle sistematsko zatiranje ne samo stanovnika ovog grada, već i njegovih toponima i naziva. Etničke podjele, koje je političko rukovodstvo Srba u Bosni na takav način zastupalo tokom rata, a evo isto rade i danas, nažalost nakon Dejtonskog sporazuma, postale su konstanta, tako da je stanovništvo Sarajeva zaista promijenjeno, ali ne kao direktan rezultat politike legalne Vlade u Sarajevu, već kao stvarni rezultat politike paljanskog rukovodstva SDS-a, što je vidljivo iz njihove kampanje o masovnom odlasku Srba iz djelova koju su reintegrisani u sastav Federacije BiH 1995. godine. O tome kao i o izdaji Srba u Hrvatskoj od strane tzv. VRS tokom operacije Oluja Vlada RS-a ne želi da govori niti da pravi istražne komisije koje će se baviti tim temama – zaključuje Ahatović.

Faktor.ba